<Cedula continens quaestionem abbreviatam>

[f. 37a r] Utrum aliqua gens virtute legis nature possit iuste et recte vivere.

Conclusio prima: Licet nulla creatura rationalis a Deo sit producibilis que ex sui natura sit inpeccabilis, potest tamen fieri per gratiam inpeccabilis.

Propositio prima: Gratia per quam rationalis creatura fit inpeccabilis non est eiusdem rationalis creature natura.

<Propositio> secunda: Licet non quilibet gradus gratie gratum facientis faciat voluntatem rationalem inpeccabilem de lege communi, quilibet tamen talis ad statum salutis sufficit reponere peccatorem.

<Propositio> tertia: Quelibet creatura rationalis potest[1] non peccare per gratiam.

Conclusio secunda: Ex puris naturalibus solum in viatore non habetur hoc dictamen rectum: ‘Deus est super omnia diligendus’.

Propositio prima: Rationalis creatura naturaliter plus afficitur ad diligendum se quam Deum.

<Propositio> secunda: Licet plus appreciative creatura rationalis moveatur ad diligendum Deum quam se, non tamen affective.

<Propositio> tertia: Diligere Deum super omnia ex speciali dono Dei provenit.

Conclusio tertia: Licet nulla gens precise virtute legis nature corrupte possit recte et iuste vivere sine speciali Dei auxilio seu gratioso iuvamento, tamen aliquam gentem virtute legis nature posse iuste et recte vivere non repugnat.

Propositio prima: Sciens A actum meritorium bonum eliciendum secundum legem currentem non potest sine speciali dono vel auxilio exequi.

<Propositio> secunda: Aliqua gens ex se precise naturaliter agendo potest actum deliberatum agere iuste et recte.

<Propositio> tertia: Errant qui dicunt ‘quemlibet posse salvari in fide sua’, sicut fuerunt Machemetiste.